Dosa Yang Menghantui Tan Sri Syed Hamid Albar

Seperti ramai bekas pemimpin, dalam banyak-banyak peninggalan TS Syed Hamid Albar, tidaklah semuanya yang manis lagi berupaya mengharumkan nama beliau. Malah, ada juga jasa-budi peninggalannya yang bukan sekadar membusukkan namanya, tetapi nanah dan jangkitannya terus menular sehingga memberi kesan negatif berterusan pada negara.

Ramai kini mengetahui tugas terkini TS Syed Hamid adalah sebagai pengerusi Suruhanjaya Pengakutan Awam Darat, SPAD. Apabila dilantik, diwar-warkan bahawa tugas beliau di SPAD amatlah penting, namun TS Syed Hamid terbukti begitu tidak relevan dalam debat mempercepatkan pembinaan MRT di Kuala Lumpur. Malah, peranan beliau begitu samar sehingga perlu ditonjol-tonjolkan pula dengan isu-isu seperti bas ekspres, padahal yang diperkatakannya hampas.

Sebenarnya, TS Syed Hamid dan SPADnya tidak relevan kerana sejak beliau dilantik, ia masih belum mendapat mandat serta bidang kuasa yang seharusnya diluluskan parlimen. Namun, ini tidak menghalang TS Syed Hamid membuat kenyataan dan berpura-pura terlibat dalam usaha membangun pengangkutan awam negara, seperti terminal Bandar Tasik Selatan. Malah, kini terbit pula cerita beliau ingin melantik konsultan Halcrow sebagai penasihat SPAD.

Tetapi SPAD belum wujud sebenarnya belum ada apa-apa kuasa pun di sisi undang-undang! Ah, kalau begitu, mana mungkin TS Syed Hamid bergerak sebagai pengerusinya? Ini mungkin menghairankan para pembaca yang bukan ahli MAYC atau tidak mengambil tahu tentang krisis organisasi kami. TS Syed Hamid sebenarnya menimba pengalamannya memimpin MAYC, yakni, terus berkuasa walaupun sesudah 5 tahun tidak menjalani AGM! Mandat takde tapi berkuasa!

Pada tahun 2005, TS Syed Hamid hampir dijatuhkan dari kedudukan Presiden oleh seorang anak muda berumur 33 tahun. Calon muda yang menentang TS Syed Hamid sengaja dipilih muda kerana usaha menjatuhkan beliau sekaligus digandakan dengan keinginan menghina beliau yang sudah lama menimbulkan kemarahan ahli-ahli kelab gabungan MAYC. Pada tahun 2005, TS Syed Hamid telah kekal Presiden dengan membatalkan pencalonan belia 33 tahun tersebut!

TS Syed Hamid sedia menyalahguna kuasa untuk kekal berkuasa! Beliau tahu beliau bakal kalah terhina, maka dibatalkan pencalonan lawannya. Selepas pengalaman pahit AGM MAYC 2005, TS Syed Hamid tidak lagi memanggil Mesyuarat Agung selama 5 tahun, sehinggalah tahun 2010 apabila beliau dipaksa melakukan demikian oleh team jurublog ini. Tetapi, kalau 5 tahun tidak ber AGM, bagaimanakah:

1. MAYC tetap sah sebagai sebuah organisasi berdaftar? Pendaftar Pertubuhan (ROS) dan Pendaftar Belia (ROY) kemudian tak mengambil tindakan ke?
2. Macamana dengan peruntukan kerajaan? Kenapa ratus-ribuan hingga berjuta-juta ringgit wang rakyat terus menerus dihulurkan ke MAYC apabila minit Mesyuarat Agung tidak dilaporkan?
3. Bagaimana dengan audit yang harus dilaporkan untuk menjamin ketelusan dan menjamin hak ahli-ahli kelab-kelab gabungan MAYC?

Ah, di sinilah TS Syed Hamid belajar menyalah-gunakan kuasa beliau! Beliau kan seorang Menteri! Mana ROS dan kemudian ROY kemudian berani mengambil tindakan! Selepas itu, beliau masih megah sebagai Pengerusi SPAD konon! Inilah masalahnya, semata-mata kerana beliau berkuasa, dosanya begitu mudah sekalikah dimaafkan?

Rasanya sudah cukup TS Syed Hamid terselamat dari pengiraan dosanya. Ini hanya permulaan kisah dosa-dosa Syed Hamid yang akan kita terus dedahkan menjelang saman jurublog terhadapnya.

Meraikan Orang Yang Bertanggungjawab Atas Kejayaan Pasukan Bolasepak Malaysia

Tahniah dan syabas diucapkan kepada skuad bolasepak 'Harimau Muda' atas kejayaan memenangi Piala AFF Suzuki buat julung kalinya dan menimbulkan perasaan begitu positif sehinggakan DS Najib tergerak untuk mengisytihar cuti umum untuk hari terakhir 2010. Tun Dr Mahathir juga pernah mengisytiharkan cuti sedemikian selepas Malaysia memenangi pertandingan bolasepak sebagai tuan rumah pada sukan SEA 1989. Namun perbezaan wujud antara kedua situasi ini.

Pada 1989, Tun Dr M mengisytiharkan cuti bukan sekadar meraikan kemenangan bolasepak ataupun pingat-pingat sukan SEA yang lain. Yang diraikan juga adalah penglibatan rakyat dalam menjayakan sukan SEA tersebut. Pada waktu itu, Malaysia bukanlah semaju sekarang, namun hebat dalam pelbagai olahraga dan sukan seperti hoki, sepak takraw dan bolasepak.

Bezanya dengan situasi dihadapi DS Najib adalah, sudah begitu lama rakyat Malaysia mendahagakan kejayaan sukan seumpama semalam, maka pengisytiharan cuti menumpukan rakyat kepada pentingnya Malaysia kembali setidak-tidaknya sebagai kuasa serantau dalam arena sukan. Namun kunci kepada kejayaan berterusan Malaysia dalam arena sukan adalah penglibatan individu yang membawa kemenangan kepada pasukan.

Individu manakah yang saya maksudkan? Dalam hal ini, saya tidak memaksudkan para pemain sahaja. Saya juga tidak memaksudkan ahli-ahli politik mahupun pemimpin persatuan, walaupun menteri yang lazimnya silih berganti mahupun pengaruh istana, ampun Tuanku. Yang saya maksudkan adalah penglibatan pakar-pakar kesukanan pembawa kejayaan, khususnya K Rajagobal yang ternyata kehebatannya sebagai jurulatih bolasepak Malaysia.

Maka jurublog ini berharap, dalam keghairahan kemenangan, dan perebutan hasil darinya, janganlah kita lupa untuk meraikan para hero di sebalik tabir seperti K Rajagobal dan pasukan teknikalnya sekaligus memastikan keunggulan bolasepak negara untuk dekad depan.

Blogger Menyaman Bekas Menteri Pak Lah

Setelah merujuk peguam dan menerima maklumbalas dari pelbagai pihak, jurublog ini dalam proses menyediakan saman terhadap TS Syed Hamid Albar atas kebiadaban beliau melabel jurublog sebagai pemfitnah dan pembohong. Teman jurublog lain ramai tidak setuju akan tindakan ini atas dasar prinsip. Malangnya, saya memikul memikul beban lebih berat, bukan sahaja sebagai jurublog, tetapi Presiden MAYC dan Timbalan Presiden Pro-tempora Blogger for Malaysia.

Peguam saya melarang dari saya memberi apa-apa 'hint' pun pada pihak TS Syed Hamid Albar, tetapi bukan lumrah jurublog ini untuk sembunyi dan tembak curi. TS telah memberi pelbagai andaian yang ada laporan polis dibuat terhadap jurublog dan sebagainya, tetapi pihak polis tidak pernah pun menahan jurublog atas apa-apa tuduhan yang dapat mengesahkan pernyataan beliau. Pelik memandangkan beliau bekas peguam dan Menteri Dalam Negeri.

Saya mengakhiri dengan beberapa hujah menangkis alasan lain yang diajukan akan kenapa saya tak patut menyaman TS Syed Hamid Albar:

1. Beliau seorang bekas Menteri BN yang harus dihormati, disegani dan banyak berjasa? Saya tidak setuju yang ini melepaskan beliau dari segala dosa, kalaupun benar beliau seorang Menteri yang banyak berjasa! TS Syed Hamid Albar sebenarnya membuktikan beliau seorang Menteri yang lembap pada zaman Pak Lah, yakni sejurus terlepasnya dari pimpinan Tun Dr M. Beliau terlibat dalam kes terbatalnya Jambatan Bengkok, kes jual-beli pasir kepada Singapura, kes hilangnya Pulau Batu Putih, dan paling parah sekali, beliau menyalah-gunakan ISA dengan memenjarakan seorang wartawan, kononnya untuk 'menyelamatkan' wartawan tersebut! Malah boleh dikatakan tindak-tanduk dan celarunya TS Syed Hamid merupakan antara penyumbang terbesar kepada merudumnya prestasi BN di PRU12.


2. TS Syed Hamid perlu dijaga namanya kerana beliau memegang tanggungjawab penting sebagai Pengerusi Suruhanjaya Pengangkutan Awam Darat (SPAD)? Sebenarnya, di bawah teraju TS Syed Hamid, SPAD hingga kini masih tak dapat bergerak kerana belum dipinda akta seperti diperlukan walaupun sudah berbulan berlalu. Malah dalam debat mempercepatkan pembinaan MRT di Kuala Lumpur, TS Syed Hamid dan SPAD langsung tidak memainkan peranan dalam membuat keputusan! Pada saya ini membuktikan sama ada TS Syed Hamid hanya digulakan kedudukan tidak relevan di SPAD untuk mengubat kekecewaannya apabila perlantikannya ke Pengerusi Tabung Haji ditarik balik atau... TS Syed Hamid tidak 'perform' sebagai pengerusi SPAD dan harus ditukar untuk merelevankannya kembali!


3. Jurublog tidak patut menyaman kerana ini memberi gambaran buruk tentang perebutan dalam peralihan kuasa MAYC? Jurublog sebenarnya harus bertindak sebelum keputusan selanjutnya diambil oleh pihak Kementerian Belia dan Sukan (KBS) tentang hal kesahihan AJKnya untuk menerajui MAYC kerana isu ini isu peribadi. TS Syed Hamid Albar telah mencabar kewibawaan jurublog secara peribadi, walaupun berkait dengan MAYC. Jurublog ada maruah sendiri untuk dijaga. Lagipun, TS Syed Hamid sudahpun terlalu lama membenarkan mereka yang berkepentingan diri berpeleseran di MAYC. Tak hairanlah bila melihat mewahnya hidup Tn Syed Rahman Tn Kuning, Setiausaha Agung MAYC pilihan TS Syed Hamid (rujuk gambar mahligai bergaraj 8-keretanya di Kuala Terengganu seperti di bawah) sementara Kelab-Kelab gabungan MAYC 5 tahun kehausan. Mungkinkah ini sebabnya si 'Siak', budak Sik yang tak pernah menjadi ahli MAYC sekalipun beria benar menerima jawatan tersebut?

Saya ternanti-nanti maklumbalas pembaca tentang hal ini. Kalau ganas sikit, maaf le, dah lama sabar, dan bila perbicaraan bermula, dah tak boleh blog pulak dah! Terima kasih.

Wikileaks Breathing New Life To The Relevance Of Blogs Debate...

Noam Chomsky's rise to fame as a champion against neo-liberal or indeed neo-conservative hegemony by the Western dominated 'Superclass' included the writing of a very weighty book, Manufacturing Consent, in the late 80's. In this book, he posits that the profit motive of mass-media already drives the news content of the news media business, i.e. what is mainstream media today, away from necessarily reporting with the public interest at heart.

Since the writing of the book and various updates - such as the shift in dogma from anti-communism to the 'War on Terror', mainstream media globally, but especially in the West, has undergone significant consolidation, such that 'media giants', now dominate not just the newspages, but television and even the silver screen. The various parts of these global media entities try to depict independence from any central controlling influence, conveying messages subtly.

The examples of this are various, such as the clear on-going propogation of the necessity of a 'War on Terror', finely laced with the acceptance of 'good Muslims', which vary from the religiously observant to the secular, but all wholeheartedly accepting the offerings of Western civilisation. However, 2009 also saw what I believed was the beginning of a subtle multi-media war against the new forms of independent journalisms; i.e. blogs.

One can now note on an occassional basis, blogs and other online news platforms being subtly maligned in TV shows and movies. The put-downs are subtle, such as the character Booth in the series Bones declaring the phrase 'important blogger' to be an oxymoron, or indeed Russel Crowe's character's derision of blogs as not carrying news but opinions in the film State of Play when mentoring a journo-blogger from his newspaper's online department.

These subtle putdowns are in this blogger's view, the beginnings of propaganda, designed as an attempt to plant seeds of doubt over the relevance of blogs as a form of citizen-journalism in the new media. No, not being overly dramatic nor thinking self is an over-important blogger. Simply noting that for the first time since 'pamphletering' became vogue as an instrument of propaganda, the now corporatised Fourth Estate has found a rival they can hardly cope with, blogs.

Such actions are not the first by traditional or 'old' media to curtail the influence of new media but merely the latest. Earlier attempts included corporate moves to dominate online companies, such as the AOL-TimeWarner deal. This was followed by the 'can't beat 'em, join 'em' strategy, with traditional Western newsmedia going online, complete with journo-bloggers. Whilst online penetration of 'old' media has been impressive, independent blogs continue to flourish...

And so the threat of independent citizen journalism against 'Manufactured Consent' persists... as so dramatically demonstrated recently by WikiLeaks!

Is this blogger overemphasising the significance of WikiLeaks' recent revelations? I do not think so. Of late, there has not been much triumph felt by citizen journalism as a global force. Sure, in countries like Malaysia, some difference may still be felt, but even here, where there is improving prosperity and when the government seems to getting its act together somewhat, citizen journalism may seem a tad pointless... but really it isn't!

WikiLeaks is an international sensation, but there was a time when the local sensation of our blogs have brought hope and addressed wrongs untouched by our traditional media, for we have our own home-grown 'Manufatured Content' of various hues. And as long as such traditional media does not give the public good its due priority, there will always be room for citizen journalism, for blogs, in the hearts, thoughts and actions of the people...